Reflectieverslag MakeYourMind Meeting 10 april 2018
Heb jij jezelf ooit afgevraagd of jouw gedachten altijd de waarheid spreken? Toen ik twee jaar geleden besloten had om mijn droom te verwezenlijken, werd ik regelmatig overvallen met de gedachte of ik het wel kon. Terwijl er eigenlijk niks aan de hand was. Nou ja, vaak had ik wel de nacht ervoor slecht geslapen. Zou dat een verband kunnen zijn? Maar goed, doordat mijn zelfvertrouwen afnam, kreeg ik ook minder gedaan. En dat alleen al door het denken dat je het niet kan…mmm iets om over na te denken toch?
De eerste MakeYourMission startte dan ook in stilte. 10 minuten lang liepen de deelnemers zwijgend in het licht van de ondergaande zon. De enige dialoog die plaatsvond, was in hun hoofd. Doordat je niet gelijk je gedachten onder woorden hoeft te brengen, kun je ze ook meer op zijn beloop laten gaan. Je hoeft er even niks mee… Zoals een deelnemer achteraf mooi verwoorden. “We denken altijd dat we alles op moeten vullen met praten. Want dat is sociaal wenselijk. We moeten interesse tonen, raakvlakken zoeken, de ander ervan overtuigen dat we op zijn minst een gelijkwaardig gesprekspartner zijn. Maar toch lijkt het of je in 10 minuten stilte dichter bij elkaar komt. Juist door uit je “praat-comfort-zone” te komen en gewoon even te “zijn”.”
Vervolgens liepen de deelnemers in tweetallen naast elkaar om hun gedachtes nu wel onder woorden te brengen. De stilte had het ongemak van het starten van een diepgaande gesprek weggenomen. Gelijk deelden de deelnemers hun waarnemingen en stelden zich open en kwetsbaar op. Zo vroeg een van de deelnemers zich af. “Ik merk dat ik doemdenk om mezelf voor te bereiden op het ergste. Zelfbescherming dus. Altijd voorbereid zijn. Op alles. Iedere denkbare situatie. Controle.” Best een heftig confronterend inzicht, niet? Ik denk dat velen van ons zich hierin wel herkennen. Maar wist je dat uit een onderzoek blijkt dat 85% van de onderwerpen waar je je zorgen over maakt nooit werkelijkheid worden? En van die overige 15% bleek in de praktijk dat 79% van de mensen de situatie veel beter aankon dan ze dachten, of dat de moeilijke situatie hen een belangrijke les had geleerd. Dus wanneer je de volgende keer weer aan het piekeren bent om van het piekeren af te komen, denk dan even hier aan. Wellicht helpt het. Anders kun je mij altijd bellen.
Het was een relaxte avondwandeling. Mooie omgeving, goede gesprekken en vermakelijke momenten. Ja, want het kan soms heerlijk ontnuchterend werken wanneer je even niet je ‘Keeping Up Appearances” rol hoef te spelen, maar gewoon kan zeggen wat je echt voelt en denkt. We filosofeerden verder over het thema “vertrouwen wij onze gedachte” in mijn Bezinningsruimte in Bunde. Ik had twee confronterende verhalen uitgekozen. Vooral het verhaal over de olifant maakten gevoelens los bij de deelnemers.
In landen waar ze olifanten trainen voor hun zware werk gebruiken ze een hele gemakkelijke en effectieve methode om ervoor te zorgen dat de olifant niet wegloopt. Als de olifant nog een baby is, binden ze hem vast aan een boom met een touw om zijn poot. Hij probeert een aantal keer om te ontsnappen, maar leert al snel dat hij niet weg kan. Zijn lichaam en zijn geest raken gewend aan het touw om zijn poot. De olifant groeit en wordt groter en groter. Ze binden hem nog steeds vast aan de boom. Omdat de olifant gewend is aan het touw om zijn poot, probeert hij al lang niet meer te ontsnappen. Zelfs al hij niet meer aan de boom vast zit. Wij weten natuurlijk allemaal dat hij sterk genoeg is om zich los te trekken. Maar de olifant zal dit niet doen, want hij heeft leren geloven dat dat niet kan. Ook al kan het wel… hij gelooft TOCH dat het niet kan.
Zo liet een deelnemer mij weten dat dit verhaal haar heel diep raakte. De dag daarna gebruikte ze het als een reflecterende metafoor. “Ik heb vandaag al een heel aantal keer gedacht; ‘ja ik vind zeg of denk dit nu wel, maar is dat eigenlijk wel écht zo? Of is dat de band om mijn enkel? En zo ja kan ik die dan los knippen?”. Heel vaak stellen we zaken uit omdat we denken dat we het niet kunnen. Maar vaak is het meer de angst dan de werkelijkheid die ons gevangen houdt. Begrijp mij hier niet verkeerd. Angst heeft wel degelijk een functie, maar de functie kan na verloop van tijd niet meer relevant zijn. Zo constateerde een andere deelnemer dat “Negatieve gedachten zijn bij mij ook angsten, ik zie in dat ik eerst de angst nodig had ter bescherming, om daarna in te zien dat die angst mij niet meer dient nu, eerder beperkt en dat ik altijd de keuze heb om het anders te doen.” Wauw toch!
Waar komen onze gedachten vandaan? We waren het er unaniem over eens dat de omgeving een hele grote invloed heeft. Maar juist die omgeving kan ons ook helpen onze gedachten te bestuderen. Want wil jij met jouw ‘doemdenkgedachten’ bijvoorbeeld jouw angsten aan jouw kinderen doorgeven? Is de oplossing dan ‘wegdrukken’? We weten allemaal dat dit niet helpt. Het maakt het soms alleen maar erger. Wat dan wel? Zoals ik al zei heeft angst een functie. Dus wanneer je ’s nachts’ ligt te malen, is er iets gaande wat dat bij je heeft los gemaakt. Probeer eens te achterhalen wat daar de oorzaak van is en waarom je daar zo heftig op reageert. Een van de deelnemers pas dit al toe. “Als iets mij triggert is dit een uitnodiging voor mij om naar dit pijnstukje te kijken.” Ze negeert het niet. Ze gaat het juist onderzoeken. Daardoor heeft ze recentelijk een belangrijke beslissing genomen, die ze jaren geleden niet had durven nemen.
Dus vertrouw ik mijn eigen gedachten? In mij geval kan ik daar geen absolute ja of nee op zeggen. Ik vertrouw op het feit dat mijn gedachte mij zaken willen vertellen die mijn aandacht nodig hebben. En daarnaast ga ik er vanuit dat dit niet de enige waarheid is. Dus mijn advies is: luister met oprechte interesse naar je gedachten, maar geef je zelf raad zoals je dat ook aan een beste vriend of vriendin zou doen. Het ontwikkelend van dit reflecterend vermogen is dan ook niets voor niets een van de leerpijlers van de MakeYourMind Meetings. Het heeft mij in ieder geval geholpen vertrouwen te blijven houden in mijzelf en mij niet te veel te laten misleiden door mijn “waarschuwende gedachten”. De olifant is los in mij….
Geef een reactie